این جنگ تعرفه ای آمریکایی ها ضد چین تاثیرات خود را تا همین الان نیز نمایان ساخته است. طبق گزارش تراز تجاری چین که روز گذشته – شنبه 8 سپتامبر 2018 – منتشر شد، مازاد تجاری چین بر حسب دلار از 28.1 میلیارد دلار در ماه جولای به 27.9 میلیارد دلار در ماه جولای تنزل یافته است. در همین گزارش قید شده که مازاد تجاری چین با آمریکا به شدت رشد کرده و به سطح 31.1 میلیارد دلار رسیده است که به باور تحلیلگران ناشی از شتاب صادرکنندگان چینی به منظور استفاده از آخرین فرصت ها پیش از اعمال تعرفه های جدید آمریکا می باشد.
در چنین شرایطی چینی ها چه چاره ای داشتند؟
آنها از ماه مارس شروع به تضعیف یوان کردند و این حرکت آنها را در قالب نوشتاری تحت عنوان «ضدحمله یوانی چینی ها» ارزیابی کردیم.
تضعیف 10 درصدی نرخ یوان در برابر دلار از اواخر مارس
پس از تضعیف حدوداً 10 درصدی نرخ یوان در برابر دلار که عملاً تعرفه های دور اول ترامپ ضد چین را بی تاثیر کرد، چینی ها با چالشهای جدیدی روبرو شدند که ادامه ضدحمله شان را ناممکن می ساخت: نخست اینکه دولت آمریکا شدیداً معترض شده و چین را به کاهش عمدی نرخ یوان متهم نمود و تهدید کرد که نام چین را به عنوان یک سوءاستفاده کننده ارزی در لیست سیاه خزانه داری قرار خواهدداد. عامل دیگر تخریب وجهه یوان به عنوان یک کاندید احتمالی جایگزینی دلار به عنوان ارز اصلی و ذخیره ارزش برای دیگر کشورها بود. در حالی که چین می کوشد تا در روابطش با متحدین خود از جمله ایران، چهره یک ابرقدرت را به خود گرفته و به دنبال حذف دلار و جایگزینی یوان در مرادوات تجاری ش باشد، طبیعتاً تضعیف عمدی یوان تنها به از میان رفتن و بی اعتبار شدن این کوششها منجر خواهدشد. و سرانجام عامل اصلی که ضدحمله چینی ها را متوقف ساخته و رهبران کمونیست این کشور را وادار به عقب نشینی از ادامه این شگرد ساخت، افزایش سطح تعرفه ها از 10% به 25% از سوی ترامپ بود که عملاً فضای افت بیشتر یوان را محدود می ساخت چرا که اگر چینی ها می خواستند تا این سطح از تعرفه ها را نیز با کاهش عمدی نرخ یوان جبران کنند، به صورت ناخواسته باعث افزایش شدید تورم در کشور خود شده و موجی از خروج سرمایه را بایستی شاهد می بودند. به این ترتیب چینی ها در یک موقعیت دشوار قرار گرفته اند و دیگر در موقعیتی نیستند که بتوانند با کاهش عمدی نرخ یوان در بازار FX با تعرفه های ترامپ مقابله کنند. این در حالی است که ارز دیگر کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای نوظهور مانند اندونزی، هند، ترکیه، برزیل، آفریقای جنوبی با شدت بسیار بیشتری از یوان تنزل داشته و این مسئله رقابت پذیری کالاهای چینی در بازارهای هدف را دچار افت سنگینی می کند که خود به کاهش صادرات چین و افت تراز تجاری این کشور دامن خواهدزد.
افت سنگین قیمت صندوق قابل معامله مبتنی بر ارزهای اقتصادهای نوظهور از ابتدای امسال
در چنین شرایطی به نظر می رسد که بایستی پایان دوران اقتدار چین را به انتظار بنشینیم؛ دورانی که طی آن اژدهای زرد توانسته بود با استفاده از پایین نگاه داشتن عمدی نرخ یوان و دست یازیدن به انبوهی شگردهای نامنصفانه تجاری دیگر به یک رشد جادویی مبتنی بر تولید ارزان و صادرات ارزان تر دست یابد. از سوی دیگر آلودگی شدید محیط زیست در بسیاری از مناطق صنعتی چین و حباب بزرگ بخش مسکن این کشور امکان ادامه شیوه قبلی مبتنی بر ارائه وام های ارزان قیمت برای تولید بیشتر کارخانه ای و ساخت و سازهای انبوه بی حساب به هر قیمت را نیز از چینی ها سلب نموده است. این واقعیات تلخ برای چین را می توان در رفتار بازارهای سهام این کشور نیز مشاهده کرد که در ماههای اخیر مداوماً در حال افت بی وقفه بوده اند که البته مدتها پیش ما در تحلیلی به امکان ریزش سنگین این شاخص ها اشاره کرده بودیم. با طلوع دوباره خورشید ملی گرایی، قمر اقبال اژدهای زرد رو به افول بوده و دوره ای طولانی از کاهش شتاب رشد برای اصحاب داس و چکش آغاز خواهدشد. در همین راستا بنگرید به 3 تصویر از 3 تصویر روی جلد مجله Economist در سالهای 2015، 2016 و 2017:
برای آنان که می اندیشند.
