زمان آن فرارسیده است که حرف و بحث در مورد از بین بردن ویروس کرونا را کنار بگذاریم و وارد عمل شویم. بسیاری از کشورها مسئله ویروس کرونا را به یک مسئله حزبی و سیاسی تبدیل کرده‌اند ولی دانستن این مسئله لازم است که سیاسی کردن هیچ کاری را پیش نمی‌برد. همان طور که سیاسی کردن مسئله تغییرات اقلیمی در بسیاری از کشورهای جهان مانند آمریکا، تلاش در این راستا را مشکل کرده است و این مسئله فقط برای رسانه‌ها جذاب است که به جای راه حل تنها به بحث و گفتگو علاقه دارند.
در بسیاری از کشورها مقابله با بیماری کرونا، یک مسئله حزبی شده است. یک حزب به مردم می‌گوید در خانه بنشینید و کمک دولتی بگیرید و حزب دیگران کسب و کارها را بازگشایی می‌کند و کمک مردمی را حذف می‌کند.
مسئله این است که ویروس کرونا از خارج وارد بسیاری از کشورها شده است و بنابراین شیوع این بیماری در سایر کشورها هم مشکل ما به حساب می‌آید. وقتی اجازه واردات از سایر کشورها صادر شود یا مردم سایر کشورها بتوانند به کشور ما سفر کنند، در واقع داریم کرونا را به کشور خود وارد می‌کنیم. در نتیجه باید تمام افرادی که وارد کشور می‌شوند را از نظر ابتلا به ویروس کرونا شناسایی کنیم تا بتوانیم جلوی بیمار شدن سایر افراد را بگیریم که البته این راه هم چندان مطمئن نیست و ممکن است خیلی سریع به شیوع بیشتر کرونا منتهی شود.
در صورتی که یک کشور نتواند سیاست قرنطینه را به بهترین شکل ممکن دنبال کند یا نتواند افراد بیمار را به خوبی شناسایی کند دیگر مهم نیست چه حزبی بر سر کار بیاید؛ زیرا بیماری جامعه را درگیر خواهد کرد. بنابراین کاری که اکنون دولت‌ها باید انجام دهند این است که سیاست قرنطینه را به بهترین شکل دنبال کنند تا جلوی بیماری گرفته شود وگرنه تا زمانی که کلک این ویروس در جهان کنده نشود، اقتصاد هیچ کشوری رو به بهبود نخواهد رفت.
شهرهایی که در معرض واردات زیاد یا مسافران زیاد هستند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند و باید بیش از پیش پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند و در خانه بمانند؛ زیرا اگر این روش پیاده نشود و نکات لازم رعایت نشود ممکن است مشکلاتی بزرگی پیش بیاید و تمام کشور از این عدم مراقبت ضربه بخورد. هر چه مردم یک کشور بیشتر درگیر بیماری شوند، اقتصاد آن کشور بیشتر به مشکل برمی‌خورد و دیرتر به حالت عادی خودش برمی‌گردد.
بسیاری از کشورها برای بهبود وضعیت اقتصادی خود مجبور شده‌اند که برای مدت محدودی هم که شده مرزهای خود را ببندند تا از شیوع بیشتر این بیماری جلوگیری کنند. در صورتی که واکسن این ویروس پیدا نشود ممکن ماه‌ها و حتی سال‌ها درگیر قرنطینه باشیم و اقتصاد هم روز به روز کوچک‌تر و محدودتر می‌شود. کشورها باید در مراقبت از شهرهای مهم و اقتصادی خود کوشاتر باشند؛ زیرا با درگیر شدن شهرهای مهم ممکن است اقتصاد آسیب جدی‌تری ببیند.
فراز و نشیب‌های زیادی پیش روی اقتصاد کشورها قرار دارد. فضای اقتصادی جهان پر از شک و تردید و التهاب است. این موضوع بهبود اقتصادی را به تأخیر می‌اندازد. مردم باید تصمیم خود را بگیرند که آیا تا زمان پیدا شدن واکسن می‌خواهند در خانه بمانند یا اینکه در یک دنیای پر ریسک زندگی کنند تا واکسن پیدا شود.
