صندوق بین‌المللی پول گزارش داد که سهم دلار آمریکا از ذخایر ارزی در فصل سوم سال جاری میلادی به 60.4 درصد رسید. این در حالی است که این سهم در فصل دوم همین سال، 61.2 درصد گزارش شده بود. البته دلار آمریکا هنوز هم مهم‌ترین و بزرگ‌ترین ذخیره ارزی در بانک‌های مرکزی جهان به شمار می‌رود.

سال گذشته، دلار 61.5 درصد از کل ذخایر را تشکیل می‌داد ولی امسال این سهم کمتر شده است. ذخایر و دارایی‌های جهانی بانک‌های مرکزی  به صورت ارزهای مختلف نگهداری می‌شود و در درجه نخست برای حمایت از تعهدات مورد استفاده قرار می‌گیرد. صندوق بین‌المللی پول هم نشان داد که ذخایر ارزی در فصل سوم سال جاری میلادی به رکورد 12.254 تریلیون دلار (از 12.012 تریلیون دلار در فصل دوم امسال) رسیده است.

آن دسته از ذخایر ارزی که در قالب دلار آمریکا نگهداری می‌شود، 6.937 تریلیون یا 60.4 درصد از ذخایر تخصیص‌یافته در فصل سوم سال جاری میلادی است. در فصل دوم، ذخایر دلاری 6.899 تریلیون دلار بود و سهم 61.2 درصدی را در اختیار داشت.

برخی از تحلیلگران این سوال را مطرح کرده‌اند که آیا کاهش قدرت ژئوپولیتیک آمریکا، بار سنگین بدهی و ظهور ارزهای جایگزین می‌تواند باعث کاهش سلطه دلار به عنوان یک ارز ذخیره شود؟

دیوید روزنبرگ، اقتصاددان و استراتژیست ارشد در مجموعه روزنبرگ ریسرچ در این زمینه می‌گوید: «درست است که روزی از راه می‌رسد که دلار مثل تمام ارزهای ذخیره در گذشته، جایگاه و موقعیت کنونی خودش را از دست بدهد ولی احتمال اتفاق افتادن چنین موضوعی در دوران حیات ما خیلی کم است. عمق سلطه و چیرگی دلار واقعا بالا است و بعید است که این سلطه در چشم انداز کوتاه‌مدت و میان‌مدت (حتی پس از کووید-19) کم‌رنگ شود.»

تا به اینجای کار، در سال جاری میلادی دلار بدترین عملکرد ممکن را از سال 2017 تاکنون داشته و 6.4 درصد افت کرده است. روزنبرگ بر این باور است که در حال حاضر دلار در یک چرخه نزولی گرفتار شده و اصلاً خبری از لبه پرتگاه، سراشیبی سقوط و این صحبت‌ها نیست.

طبق اطلاعات صندوق بین‌المللی پول، سهم یورو از ذخایر جهانی در فصل سوم سال جاری میلادی 20.5 درصد برآورد شد. در فصل دوم امسال سهم این ارز ذخیره، 20.1 درصد بود. سهم یورو از ذخایر جهانی در سال 2009 (دوران اوج یورو)، 28 درصد بود.