فصل دوم: مبانی پایه ای نجوم
این فصل حاوی مطالب زیر می باشد:
- دایره البروج
- علائم سیارات
- سیاره پلوتون
- تقویم نجومی
- رابطه بین سیارات
- خورشید گرفتگی
- ماه گرفتگی
- حرکت بازگشتی
- مدارهای زمین مرکز و مدارهای خورشید مرکز
- ورود سیارات به خانه سیاره
- انحراف از محور اصلی
دایره البروج
داشتن دانش ابتدایی برای فهمیدن اینکه ویلیام گن چه چیزی را در کتاب "چگونه از معامله در بازار کالا سود کسب کنیم" نهفته است لازم است. ما با ابزار اولیه دایره البروج که در شکل 1-2 دیده می شود شروع می کنیم. دایره البروج نمایش دوبعدی منظومه شمسی ماست. از آن برای نمایش تصویری موقعیت های سیارات در هر لحظه استفاده می شود. در این کتاب از علم نجوم زمین مرکز، بدین معنا که زمین در مرکز در نظر گرفته شده است استفاده می شود. بنابراین زمین در مرکز دایره البروج قرار دارد. در دایره البروج تمام سیارات، ماه و خورشید به دور زمین می چرخند. دایره البروج از دوازده قسمت مساوی به نام صورت های فلکی که از سمت راست دایره البروج با برج حمل قوچ شروع می شود و با چرخش پادساعتگرد به برج حوت ماهی میرسد. هر علامت دارای سی درجه طول جغرافیایی است. نام ، علامت و طول جغرافیایی هر قسمت از دایره البروج در تصویر زیر نمایش داده شده است.
علائم سیارات
لیست اجرام آسمانی نه گانه که در این کتاب استفاده می شود در ذیل آورده شده است در کنار هر نام سیاره علامت آن نیز درج شده است. در این کتاب از ماه و خورشید نیز به عنوان سیاره نام برده می شود.
سیاره پلوتون
در پاراگراف قبل از سیاره پلوتون نام برده نشده و در این کتاب راجع به آن بحث نمی شود. ویلیام گن روشهای نجومی اولیه خود را بین سالهای 1900 الی 1908 توسعه داد. اولین فرضیه های علمی مبنی بر وجود پلوتون بر مبنای وجود بی نظمی هایی در مدار سیاره نپتون در سال 1915 مطرح شد و پلوتون در سال 1930 کشف شد. بنابراین پلوتون جزء تحلیلهای نجومی ابتدایی گن نبوده است. من نتوانستم مشخص کنم از چه زمانی اطلاعات سیاره پلوتون برای استفاده منجمان در دسترس قرار گرفته است. شواهدی در دسترس است که گن در اوایل سال 1935 از پلوتون استفاده کرده است. گن پلوتون را به روشهای نجومی قبلی خود اضافه کرد. در یک نگاه کلی پلوتون تاثیر کمی دارد و من بحث راجع به آن را به ویرایشهای بعدی این کتاب موکول می کنم.
تقویم نجومی
تقویم نجومی لیستی از موقعیت های برخی از اجرام آسمانی می باشد. برخی از تقویمهای نجومی برای سیارکها، خورشید گرفتگی یا ماه گرفتگی یک سیاره خاص و یا تمام سیارات هستند.
رایج ترین نوع تقویم نجومی که ما نیز به آن علاقه مند هستیم حداقل روزی یکبار موقعیت هر سیاره را گزارش می کند. طول جغرافیایی برای یک سیاره همواره برای علامت دایره البروج داده می شود. درجات برای هر علامت روی دایره البروج از صفر تا بیست و نه درجه تغییر می کند. برای مثال به صورت پنج درجه و بیست و هشت دقیقه در برج سنبله خوانده می شود. معمولاً در تقویم های نجومی علامت درجه و علامت دقیقه نشان داده نمی شوند. و به صورت درج میشوند که به صورت ده درجه و هفت دقیقه در برج دلو خوانده می شود. در شکل 2-2 من علامت سیاره مشتری را و علامت سیاره ونوس را در قرار داده ام. شما می ببینید که تهیه لیست موقعیت یک سیاره از یک تقویم نجومی و قرار دادن آن بر روی دایره البروج چقدر ساده است. اطلاعات کامل در انتهای این کتاب که نشان می دهد شما از کجا می توانید یک تقویم نجومی را در مقابل مبلغ ناچیز 95/9 $ تهیه کنید آورده شده است.
ارتباطات بین سیاره ای
در علم نجوم پنج رابطه اصلی بین سیارات وجود دارد. آنها مقارنه، تسدیس، تربیع، تثلیث و مقابله هستند. این ارتباطات
"منظر
" نیز نامیده می شوند ولی من در این کتاب از واژه ارتباطات استفاده می کنم. تمامی این ارتباطات برهم کنش بین دو جرم آسمانی را نشان می دهند. لیست زیر علامت هر رابطه را نشان می دهد و ارتباط بین دو سیاره را توصیف می کند.
در شکل 2-3 سیاره ونوس در طول جغرافیایی 360-0 درجه قرار دارد. سیاره زحل و نپتون یک تسدیس را با ونوس تشکیل می دهند. مریخ و ماه یک تربیع را با ونوس تشکیل می دهند. عطارد و مشتری یک تثلیث را با ونوس می سازند. خورشید در مقابله با ونوس است. و در آخر اورانوس نیز در زاویه 360-0 درجه قرار دارد و در مقارنه با ونوس است.
